जीवन

मावळत्या सुर्याची केशरी आभा

हळूहळू पसरतेय सगळीकडे

खिडकीच्या कट्यावर बसून

हातात कॉफीचा कप घेऊन

हे सगळं पहात आठवतेय

एक एक सुंदर अनुभव

होणारी रात्र जाणवतेय 

येणारा अंधारही दिसतोय 

मनात असंख्य चमकती

आनंददाची उसळती कारंजी

उजळून टाकते आहे कोना कोना

एक एक सुंदर अनुभव

आनंद, दु:ख, समाधान, धडपड

उत्सुकता, अपयश, नाराजी, उभारी

धडपड, निवांत, असोशी, निरपेक्ष

प्रेम, दया, राग, चिडचिड, शांत

सहृदय, सकारात्मक सगळे सगळे

एक एक सुंदर अनुभव

सकाळ होते तशीच रात्रही

मधला दिवस आपला असतो

येणारी रात्रही असते आपलीच!

दिवस भरभरून जगले की

रात्रही हवी हवीशी होऊन जाते

एक एक सुंदर अनुभव!

शिकवण

 

एरवी न जाणवणारा

अवकाशाचा गोल

असा जाणवून देतो

गाभा किती खोल

एकावर एक थर

वर गडद गडद

सांगत रहातात

जरा खोल आत बघ

उजेडाची एक तिरिप

प्रयत्न करते घुसायचा

ढगांची घनता शिकवते

किती कणखर असावं

इतरांना किती प्रभाव 

आपल्यावर पाडू द्यायचा 

हे शेवटी आपणच

आपलं ठरवायचं असतं!

---

विचारांचं वादळ

 

विचारांचं वादळ तसं येतच झंजावत!
एक, दोन, सतराशे पन्नास विचारांना कसलं बंधन?
एकमेकात अडकून सगळाच सावळा गोंधळ!
मग थोडं शांत बसावं; मोठा श्वास घ्यावा.
अन अलवार हा गोंधळ निवरत जावा;
तसं एक एक ढग विरत जातो.
जलचित्रात जसा एक कुंचला फिरावा,
तसे हलके हलके निरभ्र होत जातं आभाळभर मन...
अन मग स्वच्छ प्रकाश - मनभर!
---

मराठी मुलांना इंग्रजी शब्दांची ओळख होण्यासाठी गाणी

 १. कलरफुल गाणे

रेड काय रेड काय

कुंकू पहा लालम लाल

ऑरेंज काय ऑरेंज काय

केशरी संत्रे सोला चला

यलो काय यलो काय

हळदीचा पडला पिवळा डाग

ग्रीन काय ग्रीन काय

सभोवताल हिरवेगार

ब्ल्यु काय ब्ल्यु काय

वर पहा निळे आकाश

इंडिगो काय इंडिगो काय

सांडली सगळी शाई काय

व्हॉयलेट काय व्हॉयलेट काय

जांभळं खाऊन जीभ रंगवा

ब्लॅक काय ब्लॅक काय

कुट्टकाळा अंधार फार

व्हाईट काय व्हाईट काय

दुधावरची पांढरी साय

शिकलो काय ओळखा पाहु

इंग्रजी मधले कलर नऊ

-

---

२. नंबर गाणे

मुलांनो रस्सी खेच खेळता का? चला आज खेळू. काही मुलं डावी कडी काही उजवी कडे. सर दोरीचा मध्य धरून उभेत हं.

आता ओढा आपापल्या बाजूने दोरी.पण हे गाणं म्हणत बरं का

वन, टू ,थ्री ,फोर

करू नका फार जोर.

फायु, सिक्स, सेवन, एट

दोर तुटेल पहा थेट.

नाईन टेन, नाईन अॅंड टेन

पडले पहा सरांचे पेन.

---

३. प्राण्यांची सभा

इंग्रजीच्या पुस्तकात प्राण्यांची नावे

पाठ करू चला, कवितेच्या सवे.

राजाची टोपी पळवली उंदराने

मी आहे रॅट, नाचत म्हणाले.

मांजर म्हणाली म्यॅव म्यॅव

मला म्हणतात कॅट राव.

पंख हलवीत पोहते बदक

बदक नका म्हणू, म्हणा त्याला डक.

मऊ मऊ सशाने मारली उडी

रॅबिट आहे हा, नुसती घाबरगुंडी.

माकड, आले करत हुप हुप

मंकी म्हणा, नाहीतर बसा चूप.

टप टप टप टप आला घोडा

हॉर्स म्हणा अन पाठीवर बसा.

गाढव ओरडले हॉंची हॉंची

म्हणती त्याला डॉंकी डॉंकी.

वाघाने मग उगारला पंजा

टायगर म्हणत फडशा पाडला.

सिंव्हाने फोडली एकच डरकाळी

लायन म्हणत पळाली सगळी.

---

आपण पाहू तसं!

फोटो क्रेडिट- श्रीलेखा गोहाड

सुर्योदय होताना

उजळून जातो आसमंत.

अगदी दूरवरची झाडं

आपल्या प्रतिबिंबासह

नीटसच उमटतात.

तळ्याचे लखलखते पाणी

अन आभाळाची त्यात

उमटलेली आभा,

समोर पसरलेली 

हिरवी लव, कुंपणासह ....

अगदी सगळं दिसत रहातं.

अन रात्रभराची साथ देणारे,

हलकेच वाऱ्यावर झुलत,

अस्तित्वाची साक्ष देणारे

ते तीन माड.

ते मात्र दिवसाच्या उजेडात

अगदीच नजरेतून 

सुटून जातात...

शेवटी आपण पाहू तसं;

आनंदात सोबत करणारे,

दिसणारे सौंदर्य, रंग

क्षणिक साथ देणारे

प्रतिबिंब

हे आणि असे सगळे?

कि

असीम शांततेत;

अस्तित्वाचे भान देणारे

तीन स्तंभ

स्वर्ग, मृत्यु, पाताळ!

---

लकेर

 

लकेर अशी ही कुणी गायली

कुणी चित्रकार चित्र चितारी

सोडुनि गेला पीस आपुले कोणी

की घातली नभावर फुंकर कोणी

की रविकर तो गेला देऊनि

वसुंधरेच्या गाली लाली

---

पहाट झाली...

पहाट झाली गुरे निघाली, सोबत वनमाळी.

आकाशी हा पहा उमटला, जगताचा माळी.

हळूच जागे झुंजूमुंजूला, भूमाता काळी.

झांज वाजवी वृक्षवल्ली, वाऱ्याची टाळी.

दिन उगवे सुयोग घेउनी, हा आपुल्या भाळी.

---

धूसर

(गोल्डफिश हा चित्रपट पाहून...)

कळत न कळत 
बंद होत असतं
एक एक दार.

खरं तर बंदही नव्हेच
विरुन जात असतं
आसपासच्या भिंतीत.

दारांचे संदर्भच
हरवत जातात
भिंतींच्या फिकट रंगात.

निसटत जातात आठवणी
माणसं, नाती, अस्तित्व
आणि एकूणच अवकाश

अन मग उरतो केवळ
एक सफेद कॅनव्हास
नुसताच निर्लेप, धूसर...!

स्नेहबंध

(बालमानसशास्त्रातला एक सिद्धान्त अॅटेचमेंट थिअरी - स्नेहबंध सिद्धान्त. त्याला अनुसरून)

जेव्हा म्हणता मुलांना
हट्टी चिडा रडका
तो प्रतिसाद असतो त्यांचा
तुमच्या पालकत्वाला

कापली, तुटली नाळ
तरी स्पर्शाला आसुसले बाळ
अन अव्हेरता स्तनपान
जुळते ना तन, ना मन

मी आहे बाळा सोबत
हा आधारही पुरेसा असतो
समोर नसताही मग
बाळ सुरक्षित राहातो

दुर्लक्ष मात्र मातेचे
गोंधळतो बाळ
आयुष्याला तोंड देताना
चाचरतो मग फार

साधे पुरेत खेळ
आईबाबांचा मेळ
पालकत्वाचे भान
वाढ बाळाची होई छान

भारंभार अन महाग
नुसतीच खेळणी समोर
आईबाबा समोर नाही
निकोप वाढ कैसी व्हावी?

नात्यांचा पट अवघड
जपू बाळाचा विकास
स्नेहाचा बंध धरोनी
बाळ वाढी निकोप

जर टिकले नाही नाते
ना कुटुंब एकसंध
बाळ होई मोठे परि
विस्कटतो स्नेहबंध!
---

कधी झाकोळुनी येते

कधी झाकोळुनी येते

आकाश, काळे करडे

काय काय कोण घालते

आभाळा साकडे

पेरले भुईत हे दाणे

जरा शिडकावा पडे

बिजास ओलावा पुरे

कोंब गाभ्यातून उले

मग भुई भेग आवळे

पोटी काय ते साकळे

जेव्हा रोप वर येते

जनास तेव्हाच आकळे

झाड हिरवे, किती वाढे

फुटे किती ते धुमारे

फांदीच्या बेचक्यात उभारे

उसवे मातृत्वाचे उमाळे

उन कडक कोरडे

भूमी कोरडी होत जाते

वंश टिकावा इच्छेने

झाड प्रसवी फुलांची राने

---