(कोरोना काळात मुलं फार फार कोंडली गेली घरात. अत्यावश्यक,अपरिहार्य पण तरीही कोमेजली काही. अशा काही मुलांसाठी. पद्माताई गोळेंची क्षमा मागून...)
चाफ्याच्या झाडा
चाफ्याच्या झाडा
थांब ना रे जरामाहितीय मला
फुलायचय तुला
पण थांब जरा
बघितलस का
कसा सुटलाय वारा
मधमाशांचा ताफा
जोसात कसा
फिरतोय सैरावैरा
तो डसेल तुला
म्हणूनच थांब जरा
चाफ्याच्या झाडा
माहितीय तुझा
फुलायचा वसा
पानोपानी कळा
सृजनाचा उमाळा
शोधायच्यात वाटा
नवनव्या तुला
खुणावतात त्या
सतत तुला
माहितीय मला
पण थांब जरा
चाफ्याच्या झाडा
फुटेल तांबडं आत्ता
सरेल अंधार सारा
मोकळी होईल हवा
घेशील श्वास मोठा
मैदानात तुला
येईल खेळता
मऊ स्पर्श मातीचा
ठप्पा लाल तिचा
उगा केलेली धावाधाव
ढकलाढकी अन धप्पा
नीट उभ्या रांगा
अंतर एक हाता
सगळं होणार मुला
फक्त थांब जरा
चाफ्याच्या झाडा
बोलवतील शाळा
गाल सूरात प्रार्थना
भेटेल सगासोयरा
पडतील गळा मिठ्या
मिळून खाल डबा
तालात म्हणाल पाढा
शाळा सुटण्याची घंटा
धडधडा उतरायचा जीना
सायकलीचा कट्टा
अन त्यावरच्या गप्पा
येतो ना आठव सगळा
पण तरी थांब जरा
माझ्या चाफ्याच्या झाडा
माहितीय मला
फुलायचय तुला
पण थांब जरा
चाफ्याच्या झाडा
चाफ्याच्या झाडा...!
