खेळ

 

ये कवेत घेण्या तुजला

आसुसला जीव माझा

मनभार कोवळा हिरवा

जीव तुझ्यावरी उधळावा

जन्मे तुझ्यातुनी जीव नवा

सावरण्यास तुलाच पुन्हा

तुझ्यातुनी तुलाच अर्पण्या

चाले खेळ जन्मजन्मांतरा!

गा, मुक्त गा

आज नकोच ऐकू कोणाचच

गा तू, मनसोक्त गा

आज पहिल्यांदा मिळालाय

तुला तुझा बरोब्बर स्वर

तर तू गा

मुक्त मनाने गा!

इतके दिवस तू प्रयत्न करायचास

तुझ्या पालकांसारखा ओरडण्याचा

अन तुझा आवाज तुलाच

कर्कश्य वाटून थांबायचास 

काहीतरी चुकतय

काहीतरी हुकतय

कळायचंच तुलाही

पुन्हा प्रयत्न करायचास

पुन्हा तोच तारस्वर

मग मान झुकवून

गप्प रहायचास

पण आज गा तू

मुक्त गा!

किती दिवस, किती रात्री

तू करतच राहिलास प्रयत्न

त्या खर्जात उतरत

करत राहिलास प्रयत्न

पण तरी तो स्वर

नाहीच बसला तुझ्या तानेत

कितेकदा तपासलस स्व:तालाच

मी तसाच न? पालकांसारखा?

मी तसाच न काळा कुळकुळीत

मी तसाच न इकडून तिकडून

सगळं तर सारखंं 

मग तान का अशी

संभ्रम, अपयश 

अगदी नाराजीही 

पण आज तू गा

मनसोक्त गा!

आज पहाटे दूरून आली

अंधाराला सरसर कापत 

तीच तान, तीच लकेर

दूरून त्याने साद घातली

अन तुझ्याही गळ्यातून 

सरसर उतरली सुरेल तान

तीच जी गळ्यात, मनात

अडकून बसलेली इतके दिवस

हो हो तुझी, स्वत:ची तान

अन मग त्याक्षणी, त्या पहाटे

उमगले सारे सारे तुला

तो गात होता तो तुझा बाप

आज ऐकू आली त्याची हाक

आज कळलं अरे 

हा माझा, मी याचा

अन त्याक्षणी सुटले सारे बंध

तू मुक्त, तुझी तान मुक्त, 

तुझी लकेर मुक्त

गा गा मुक्तपणे गा

तुझे गाणे गा!

नको बाळगु 

आता फिकिर

वेळेची, सुरांची, 

खर्जाची, कशाचीच

तुझा मार्ग वेगळा

तुझी पट्टी वेगळी

तुझी तान वेगळी

तुझी वेळही वेगळी

गा मुक्त गा

स्वयंभू तू

स्वर्गीय तू

मनस्वी तू

मुक्त तू

गा, मुक्त गा

कोकिळा गा!

---

(आपल्यातल्या अनेकांना आपला स्वत:चा मार्ग लवकर सापडतोच असं नाही, तोवर होणारी तगमग, हताशा, चिडचीड अनुभवतो आपण.  पण जेव्हा आपला मार्ग आपल्याला सापडतो, तेव्हा मात्र त्याला सन्मुख होऊन, रसरसून जगा, मार्गक्रमण करा. भले तो मार्ग वेगळा असेल, आपल्या आसपासच्या लोकांसारखा नसेल, आप्तस्वकियांचा नसेल. पण तो तुमचा असेल; तुमच्या स्वत:चा असेल! स्वत:वर विश्वास ठेवा!)