वृक्ष पेलतो नभांना, जीव ओवाळुनि
बरस बरस असा, फुलु दे अंगी अंगी
गुढ सावळछाया, मनास या वेढी
नको वास्तवाचे भान, मज स्वप्न हे भुलवी
लोका वाटे भय याचे, मज आधार तोचि
मना डोळ्यातले आसू, लपे नभाच्या अंधारी
दु:खाचा हा आठव, जपे उराउरी
बरस बरस असा, फुलु दे अंगी अंगी
परि आस ही, सुटता सुटे नाही
मन मनास कसे, उलगडेना काही
दिवटीच्या उजेडी, तिक्षा सजणाची
डोळे स्थिरावती माझे, रस्ता नागमोडी
घोंगावुनि आला वारा, सुसाट वादळी
बरस बरस असा, फुलु दे अंगी अंगी
सावळ्याची दुलई, येई चहुओरांनी
आस मनात असे, लुकलुकत्या दिव्यापरि
येईल साजण दारी, सजेल रात्र सारी
बरस बरस असा फुलु दे अंगी अंगी
