खळाळ डोंगरावरुनी वाहे
खोल खाली छलांग घेते
मस्तीतच मग होऊनि हलके
उन्मेषाचे शुभ्र पटल उभे
जगण्याचे हे नवे उमाळे
झोकुनी सारे परी उडे
खोल दरीची भिती नसे
आकाशा जोडशी तू नाते
प्रवाह दूर किती पसरला
प्रपात सलग परि एकला
दुधाट धुक्याचा गडद पडदा
वाऱ्यावर वाही उंच फवारा
सोडता कड्याचा साथ जरासा
उंचावूनि पुन्हा भिडशी परतसा
पाश हळुच सोडता त्याचा
देशी दुलई डोई त्याच्या
-
