सुस्नात वसुंधरा

झरझर झरली

ही संततधारा

भिजवून गेली

आसमंत सारा

नवी नव्हाळी

उमेदही नवी

जागली उगवली

हिरवी कोवळी

उन्हात बसली

सुकवित पिसारा

मंदसा वाही

शीतल वारा

डोले सारी

सृष्टी जननी

आनंदे सृजननी 

सुस्नात वसुंधरा

जीवनवाट

खरं तर भिजायचंच असतं 

त्यालाही अन तिलाही...

छत्री तर नुसतंं एक निमित्त

जवळ येण्याचं, एकत्र चालण्याचं,

सोबत असण्याचं

दोघांनाही पक्क माहितीय

इवलुशी छत्री नाहीचे पुरणार

पण तिच्या मुळेे येणारी 

ही सोबत आहे

जन्मजन्मांतरिची

पडणारी एक सारखी पावलं, 

पाया खालची ओली जमिन...

सगळं तेच तर सांगताहेत

त्यांच्या मनातला ओलावा

एकमेकांबद्दलचा

ओथंबून आलाय हिरवा निसर्ग

तजेलदार नवपरिणित अन 

सोबत अनुभवी गहरेपणही

त्यांच्या नात्याची किती 

वैविध्यपूर्ण वीण

तसे गेलेत बरेच दूर

निम्मी वाट ओलांडून

करायचीय अजून पार

एकमेकांना जपणारी ही वाट, 

अहं जीवनवाट

भेट

आले आभाय भरून
वाजे कडाडा ही वीज
भरु लागे वारं अंगात
धूळ भरारा अंगणात

अहो ऐकता का जरा
म्हणे रखुमाई भ्रतारास
वीट मोकळीच दिसता
समजली ती मनात

तीर चंद्रभागेचा धपापे
उर भरुनिया येई
तुक्या ज्ञानोबाचा आठव
कानी टाळांचा गजर

वाटेवरती निरा नद
उचंबळून उसासून
पालखीचा पायारव
राही कानोसा ती घेत

वाट सरळ; नागमोडी
घाटा दरी डोंंगराची
उन पाऊस वारा
चाले भक्तांचा हा तांडा

डोई तुळशीचे राऊळ
गळा तुळशीची माळ
पायी ओढ पंढरीची
मुखी रामकृष्णहरी

पालखी पुढे पालखी
मागे नाचे वारकरी
पाहत धावे पुढती
उराउरी भेटे विठुमाई