टप टप टप टप
गळतच होते तिचे डोळे
केलेल्या कितीतरी तडजोडींची
हातभर जाळी तयार झालेली
अन नकोशी प्रत्येक गोष्ट
कपाळावर आठ्यांनी भरून गेलेली
दाबलेला प्रत्येक हुंदका
ओठांवरच्या दंत खुणांनी भरलेला
तिला आता खरच, खरच
सगळं नको नको झालेलं
अन मग घेतला मोठा श्वास
अन घेऊन टाकला एक निर्णय
आता ना ती कोणाची, कोणाचीच
आता फक्त तिची ती, मुक्त...
खरच असतात का अशा कोणी मुक्त
की कवितेतची एक वर्दळ नुसती...
---
No comments:
Post a Comment