मनो-रथ

फोटो सौजन्य : सोनाली मालवणकर

कधी त्यालाही होतोच मोह

व्हावं स्वच्छंदी तिच्यासारखं

मारावी टांग, दौडावं आपल्याच मस्तीत

रस्त्यावरचे खाचखळगे,

आयुष्यातले छोटे आनंद.

जाऊत त्या मळलेल्या

पाऊल वाटेवरून

विहरु स्वच्छंद पाखराप्रमाणे

पसरू पंख यथाशक्ती

आजमावू जरा पायातला जोर...

बघ बाबा येतोस का सोबत?

पण सोडावी लागतील राजवस्त्र

व्हावं लागेल फकिर अवलिया

डामडौल सारा इथेच 

उतरवावा लागेल

आहे तयारी ?

डोक्यावरचे शोभेचे सिंह

सोडून द्यावे लागतील.

मनातले घोडे मोकळे

सोडावे लागतील.

राजसवारी सोडून

स्वत:लाच बसवावं लागेल

मनाच्या सिंहासनावर!

चल आहे तयारी?

चल तर मग दौड सुरू

न संपणारी 

स्वत:च आनंदनिधान असणारी!

शुभास्ते पंथानाम्!

मौन

गाढ झोपलेल्या 

सानुल्याच्या कपाळावर 

अलवार टेकलेलं;

ते मौन ऐकलयस?

स्वप्नाच्या झुल्यावर 

आईचा नुसत्या स्पर्शाने

त्याच्या गालातून झरले;

ते मौन ऐकलस?

अन दोघांच्या संवादाकडे

लांबून हळूच पहाणाऱ्या

बाबाच्या चेहऱ्यावरचं;

ते मौन ऐकलयस? 

धत्त...

मग मौनाचा अर्थ

कधीच नाही 

कळणार तुला!

-

हिशोब नाही...

दिला कुणाला, हिशोब नाही 

घेतला काही, हिशोब नाही

तुझ्या घराचा पत्ता कोणी

दिला कशाला, हिशोब नाही

साधा सरळ निघाला कोणी

कसे ठरवावे, हिशोब नाही

पसंत तुजला पडला कोणी

का कसा असा, हिशोब नाही

नजर नजरेची गुलाम कोणी

मालक कोण, हिशोब नाही

प्रेमात असे पडेल कोणी

कधी कसे का , हिशोब नाही

कोण शिकार, शिकारी कोण 

कोण अवल, हिशोब नाही!