सख्या...

माझं तुझ्याशी असलेलं

नातं, काळानुरुप किती 

बदलत गेलं 

तू मात्र नेहमीच

राहिलास तसाच

अविनाशी, चिरंतन

त्या दाहक सुर्यासमोर

उभा राहिलास तरल,

हलका, मंदसा

कधी प्रथमा, द्वितिया,

तृतीयेला गोड नाजूक

हसत आलास

कधी गायब होऊनही

स्वत: च ठळक अस्तित्व

ठसवत आलास

कधी पूर्ण होऊन

गाढ कवेत घेतलस  

पूर्ण आश्वासक होऊन

लहान असताना होतास

गोरा गोरा मामा

दूरस्थ सहृदय.

मोठेपणी झालास मित्र

रात्री अभ्यासात झालास

मार्गदर्शक दोस्त

तारुण्यात बदललच सगळं

धुंद रात्रींनी फुलवलं

तुझ्यातलं सौंदर्य

अन नकळताच मानलं

तूच माझा सच्चा,

स्वप्निल प्रियकर

अजून मोठं होताना

बदललं पुन्हा नातं

झालास मेघदूत

त्याचा आठव शोधताना

तुझ्यात शोधत राहिले

त्याचा मुखचंद्रमा

मग कधीतरी एकटीच

रात्री थोपटताना होता

तुझा गारवा

बाळाशी गुज करताना

आलास तू भरवायला

बनून चंदामामा

मग काही रात्री

गेल्या शांत निवांत

आश्वासक गाढ

माहित होतंच तू

आहेस तिथेच तिथेच

निरंतन, अविनाशी

अन मग पुन्हा

सुरु झाला मायलेकांचा

पाठशिवणीचा खेळ

पुन्हा पाठवले निरोप

तुझ्याच संगे त्याला

नीट रहा हं

पण मन अशांतच

धडधड धकधक चालू

अस्वस्थ हुरहूर 

अन मग तिकडेही

तू दिसलास एकदम

मोठा, जवळ

एकदम हुश्यच झालं

आहेसकी तू इथेही

लक्ष ठेऊन.

आम्ही नसलो तरी

पाठिशी आहेस तू

त्याच्या सदैव

अन परवा तर

गंमतच झाली बघ

त्याचा निरोप

आई तुझ्या चंद्राला 

बजावून आलो आता, 

लक्ष ठेव रे

बघ आम्ही तुझ्याशी

नातं कसं बनवलय

चिरंतन पण बदलणारं

अन सख्या, तूही नेहमी

राहिलास तसाच

अविनाशी, चिरंतन