कळ

सुंदर सोनेरी सकाळ
नदीकाठची झुळझुळ
सुटलेले भन्नाट वादळ
वाडीतला उंच पोफळ
धप्पकन पडलेला नारळ
अंगणात झालेली पळापळ

उरात एक कळ
मन मात्र नितळ
शरीरभर मरगळ
मनाची मात्र चंगळ
बांधावच जरा बळ
आणावं सोंग बळं

वाटतं व्हावं फटकळ
मनात उगा हळहळ
डोळा पाणी घळघळ
आसवांना नाही खळ
नात्यांचा सारा घोळ
सोडव ते, चल पळ

गुढ गंभीर संध्याकाळ
दिवेलागण, कातरवेळ
चंद्राभोवती काळं खळं
उनाड लाटांची खळखळ
उजाड पसरलेला माळ
भोवंडून टाकणारा काळ!