नाळ

माझी सुपीक कुस उखडलीस तू...
सृजनाची लाल, ओली माती
कधीच झुगारून दिलीस
आत, आत खुरपत गेलास
अगदी  तुटली माझी
गाभ्यातली कणखरताही
एक एक ओलेपण
शोषून घेतलस
आणि टणकपणा
सगळा पोखरलास

अन उभी करत राहिलास
तुझी नवनिर्मिती ...
उंच उंच उभी करत गेलास
तुझ्या प्रगतीच्या
खाणाखुणा...
माझ्या पासून आपली नाळ
तोडत उठत राहिलास
उंच उंच अवकाशात
माझ्यापासून दूर दूर

पण माझ्यातले सृजन
शोषून घेण्यासाठी
पाय घट्ट रोवत राहिलास
माझ्याच कुशीत खोलवर
मातीतून उठशील वर वर
पण परतशील खोल खोल