यमुनेच्या तीरी राधा, वाट पाही श्रीरंगाची
मिटलेल्या लोचनांत, मूर्ति चित्तचोरट्याची
रूप हरीचे साजिरे, तिच्या मुखी रेखीयले
नाग लाघवी वेणूचे, वेणीवर उतरले
गिरीधारीचे चैतन्य, धडधडे तिच्या ऊरी
घनश्यामाची निळाई, उतरली देहावरी
तनी मनी मोहरली, राधा राधा ना राहिली
तन श्याम मन श्याम, राधा कृष्णरूप झाली
आला कान्हा अवचित, आणि जाहला स्तंभित
बिंब स्वत:चेच की हे, द्वैतामधले अद्वैत!
No comments:
Post a Comment