मुखत्यार

तू विचारले नाहीस ,
मी ही ते गृहित मानले.
तेच आज मात्र नवीन भासवून
तू, तिसर्‍याकरवी मान हलवलीस....

तिची डावी-इजवी सारं काही सांगून गेली....
तुझी तडजोड, तुझा भित्रेपणा...
की साधा सरळ व्यवहार ?

पण विसरलास ?
या व्यवहारात डोळ्यांची भाषा
तूच सुरू केली होतीस, कधीकाळी...

त्याबद्दलही तक्रार नाही,
तुझा तू मुखत्यार आहेस !
पण माझ्या वेलीला
खतपाणी घालून,
फांद्या छाटण्यात,
तू काय मिळवलस ?
तिची मूळं तर
तशीच राहिलीत ना ?

दु:ख इतकच,
ती रुजवण्यास, वाढवण्यास, जपण्यास
माझी मीच मुखत्यार राहिले....!