Wednesday, October 12, 1988

त्रयस्थ


शब्दांपासून, अर्थांपासून दूर
अव्यक्त भावविश्वात .
आपले गुलाबी चित्र
आपण अगदी पूर्ण करत आणले...
पण कसा कोणजाणे
वास्तवाचा कुंचला,
व्यवहाराच्या रंगात बुडून
माझ्या हाती आला !
आपल्या निष्पाप, निर्मळ चित्रापाशी
माझा हात थांबला, थबकला .
तू मात्र ते चित्र अधिकच
गहरे रंगवत गेलीस !
आणि मी अधिकच परका होत गेलो
त्या चित्राशी... !
तुझ्या रंगांचे गहरेपण,
"त्या" चित्राचे निर्व्याज्यपण
अजूनही भावतं मला .
अजूनही त्यातली माझी वळणं
शोधत राहतो...
पण फक्त एक -
त्रयस्थ म्हणून ....!

१२.१०.१९८९

No comments:

Post a Comment